Dag 5:Big Sur naar Cambria, 120 km, 2605 hoogtemet
Door: Huub
Blijf op de hoogte en volg Els
27 Augustus 2014 | Verenigde Staten, Cambria
Qua afstand en stijging de zwaarste rit tot nog toe.
De start was rommelig. We wilden wilden vroeg weg en konden niet ontbijten. Voor zo'n zware tocht moet je een goede bodem leggen, te meer omdat we onderweg niet veel gelegenheden zouden tegenkomen. Uiteindelijk kwamen we in een winkel terecht, waar we ons ontbijt bijeengescharreld hebben. Al met al vertrokken we vrij laat, tegen tienen.
De tocht was bijzonder omdat we voor het eerst een en dezelfde weg konden volgen, voortdurend pal naast de oceaan met, zoals je aan de klimmeters ziet, veel hellingen, vooral in het eerste deel van de tocht.
Na 40 km stopten we voor een lunch uiteraard met uitzicht over de oceaan. Daar werd ons verteld dat je Orca's kon zien en inderdaad zagen we tijdens onze verdere rit veel soms spuitende Orca's. Op 80 km dronken we een cola en daarna ging het met wind mee en iets naar beneden ontzettend hard richting eindstreep. Maar voordat we daar aankwamen, zijn we gestopt voor een grote kolonie zeeleeuwen, die op strand lagen te zonnen. Sommigen wegen 2 ton. Aangekomen in ons motel wisten we niet hoe snel we moesten douchen en wegwezen, want veel soeps was het niet. We zijn de was gaan doen bij een wasserette en vonden toen dat we een glaasje wijn verdiend hadden (Bas bier). We kwamen, dank zij Bas, terecht in The Wise Owl en daar was het goed toeven. Ze hadden uitstekende lokale wijnen, een zeer goede keuken en een zanger, die later op de avond werd bijgestaan door de kokkin. We zijn het er nog niet over eens, of ze beter zong dan dat ze kookte, want allebei was werkelijk voortreffelijk. We waren de laatsten die vertrokken na een afscheidsgesprek met de zanger die een fan bleek te zijn van Arjen Robben en Robin van Persie.
In een zeer jolige stemming vertrokken we naar het motel, dat we zonder de hulp van Bas niet bereikt zouden hebben.
De start was rommelig. We wilden wilden vroeg weg en konden niet ontbijten. Voor zo'n zware tocht moet je een goede bodem leggen, te meer omdat we onderweg niet veel gelegenheden zouden tegenkomen. Uiteindelijk kwamen we in een winkel terecht, waar we ons ontbijt bijeengescharreld hebben. Al met al vertrokken we vrij laat, tegen tienen.
De tocht was bijzonder omdat we voor het eerst een en dezelfde weg konden volgen, voortdurend pal naast de oceaan met, zoals je aan de klimmeters ziet, veel hellingen, vooral in het eerste deel van de tocht.
Na 40 km stopten we voor een lunch uiteraard met uitzicht over de oceaan. Daar werd ons verteld dat je Orca's kon zien en inderdaad zagen we tijdens onze verdere rit veel soms spuitende Orca's. Op 80 km dronken we een cola en daarna ging het met wind mee en iets naar beneden ontzettend hard richting eindstreep. Maar voordat we daar aankwamen, zijn we gestopt voor een grote kolonie zeeleeuwen, die op strand lagen te zonnen. Sommigen wegen 2 ton. Aangekomen in ons motel wisten we niet hoe snel we moesten douchen en wegwezen, want veel soeps was het niet. We zijn de was gaan doen bij een wasserette en vonden toen dat we een glaasje wijn verdiend hadden (Bas bier). We kwamen, dank zij Bas, terecht in The Wise Owl en daar was het goed toeven. Ze hadden uitstekende lokale wijnen, een zeer goede keuken en een zanger, die later op de avond werd bijgestaan door de kokkin. We zijn het er nog niet over eens, of ze beter zong dan dat ze kookte, want allebei was werkelijk voortreffelijk. We waren de laatsten die vertrokken na een afscheidsgesprek met de zanger die een fan bleek te zijn van Arjen Robben en Robin van Persie.
In een zeer jolige stemming vertrokken we naar het motel, dat we zonder de hulp van Bas niet bereikt zouden hebben.
-
29 Augustus 2014 - 00:47
Leo Boersen:
Als echte workoholic zit ik òf achter mijn computer, òf op mijn fiets. Helaas veel achter computer en plots komt er bericht langs "Wil jij goedkoop naar Els bellen?" Ik wil helemaal niet naar Els bellen en zeker niet goedkoop. "Els kan de pot op" dacht ik bij mezelf en wilde het bericht verwijderen, maar overwon mijn aarzeling begon te lezen en ontdekte al gauw, dat het hier gaat om twee mij bekende kennelijk voortvluchtige verdachten, heimelijk - immers zonder mijn medeweten, laat staan toestemming - vertrokken, voor het laatst begin juni dit jaar gesignaleerd op de Alpe d 'Huez. Ze worden kennelijk bewaakt/vergezeld door een zekere Bas, op de foto zo te zien mogelijkerwijze van het Rotterdamse gelijknamige Studentenuitzendbureau met de slogan "Bel Bas , dat Werkt!"
Geweldig!!
Waar je met een goede marinierstraining al niet toe komt. Dit begint er op te lijken. Weliswaar met alcoholische versnaperingen en - nog erger - Cola ipv tomatensap en water en in motels ipv in een tent, maar gelukkig ook met kleine ongemakken. Jullie weten wat mijn jeugdheld Shackleton zei? "If things go according to plans, it is expedition. If things go in a different manner, it is adventure" en daar gaat het toch om? Ook keurig de route en hoogtemeters vastgelegd en weliswaar tijd om een reisverslag te maken, hetgeen weliswaar de beschikbare fietstijd vermindert, maar waar tegenover staat, dat je verhalen tzt in "Pension Avondrood" { daar komen we allemaal terecht uiteindelijk} met des te grotere overtuiging kunnen worden gebracht, ook wat waard.
Als ik zo de foto's zie is dit een rode loper tocht. Prachtig weer en wind mee. Achteraf ben ik blij, dat jullie niet mee konden - zij het om een droeve reden -naar de Stelvio en de Catarina, waar het regende en in de natte sneeuw 2 graden was. Dan; uitgewuifd door KLM bemanningsleden, hetgeen ik ten strengste afkeur. Deze behoren thuis in cockpit en cabine en geen wonder dat het slecht gaat in de luchtvaart, als her en der op deze aardkloot allerhande bemanningsleden vanaf levensgevaarijkek bruggen naar een paar verdwaalde fietsers gaan staan zwaaien. Als daar dan nog zekere "Gerard" bij was, is het helemaal te gek. Deze voortvluchtige- immers eveneens voor het laatst gesignaleerd op eerder genoemde Alpe - behoort gewoon mee te fietsen. De Blauwe Vogel vindt zijn weg wel terug naar Schiphol zonder hem.
Jullie zijn over de helft en met 200 km per dag is het nog twee en een halve dag fietsen in dit weer langs de vlakke Pacific kust. Ietsje eerder opstaan, eerste 3 uur op één bidonnetje, dan even Colaatje en Big Mac en je bent er.
Bij terugkeer in Nederland de Gerrie Kneteman Classic vanuit het Olympisch Stadion- helaas maar 160 km -door groene hart- op 14 september en op de 19de oktober ga ik met bepakking richting België met Autraliër van de Kaap Hoorn reis voor zoveel als ik tijd heb en daar kunnen jullie ook aansluiten. Details later.
Veel plezier, fiets voorzichtig, en remember; stay calm and break the law.
Leo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
