Dag 3: Santa Cruz naar Monterey

De nacht was voor Els en Bas wat onrustig geweest in verband met geluidsoverlast waar Huub geen last van had. We komen daar later op terug. Gepaard met het meest verschrikkelijke ontbijt dat je je maar kunt voorstellen, waren we al moe voordat we begonnen. Toch dachten we de klus gemakkelijk te kunnen klaren, omdat afstand en stijging relatief gering waren en we schatten in dat we rond 15u zouden aankomen. Maar...het loopt nooit precies zoals je plant en dan noemen we meteen een van de grootste charmes van de tocht.
Aangezien Huub met zijn Mephistos te veel uit de toon viel, besloten zij dat Huub plipflaps moest aanschaffen. Huub mocht wel het model zelf uitzoeken en loopt nu trots rond met die dingen in legerprint.
De route was prachtig, maar de wegbewijzering was, evenals het asfalt en het rijgedrag van de Amerikanen (met name rechtsafslaande auto's zijn een ware plaag) slordig.
We reden door een landbouwgebied, grote velden met aardbeien, artisjokken en sla (Caesar salade). Op sommige plaatsen wemelde het van de boerenarbeiders, Mexicanen, helemaal ingepakt tegen de zon, tot en met een doek voor het gezicht, wat een heel kleurrijke aanblik bood. Els bloeide helemaal op, daarbij geholpen door het vlakke terrein. Op haar verzoek zijn we even gestopt zodat zij een praatje kon maken met een van de landarbeiders, die ons toch even deden denken aan de slaventijd. Het gesprekje was kort omdat ze geen woord Engels spraken. Bij een stop om iets te eten merkten we ook hoezeer de streek een Mexicaans karakter heeft. In de winkels zie je Mexicaanse producten en de mensen spreken niet of nauwelijks Engels. Rijdend in de heuvels merkte Huub dat hij een remblokje miste en dat kun je niet hebben, vooral niet als je je afdaalt. We halen hier toch snelheden van tegen de 60 km per uur. En dan merk je toch weer hoe hulpvaardig die Amerikanen zijn. We troffen een fietser die ook naar Monterey moest. Even tussendoor: je ziet hier redelijk veel racefietsers, maar zelden een "gewone" fietser. In Amerika is een fiets een middel om aan sport te doen, maar het is geen vervoermiddel. Die Amerikaan bracht ons naar een weer zo'n prachtige fietsenzaak, waar we weer zeer vriendelijk en professioneel werden geholpen en waar Els nog een spiegeltje scoorde. Wat is een vrouw op een fiets zonder spiegel. Toen rappidappi naar het motel. En toen kwam het hoogtepunt. We vonden dat we na zo'n nacht en ontbijt wel iets verdiend hadden en we zijn echt heerlijk gaan eten, waarbij Huub een rondje gaf uit het legaat van zijn tante Truus, omdat hij, en nu komt de aap uit de mouw, met zijn gesnurk Els en Bas uit de slaap had gehouden.

Tot morgen.