Dag 9: Buellton naar Santa Monica, 95 km, 700 klim
Door: Huub
Blijf op de hoogte en volg Els
31 Augustus 2014 | Verenigde Staten, Santa Monica
Het vorige verslag kent nog een staartje, dat we jullie niet willen onthouden.
Na het sluiten van dit verslag, waarin we melding maakten van onze feestvierende buren, zijn Bas en Huub met deze lieden, die meer dronken dan deftig waren, op stap geweest. Een van hen, Robert, vierde zijn 51ste verjaardag en daarom had zijn vrouw een kamer, met jacuzzi, gehuurd in het complex waar wij sliepen. Maar in plaats van met zijn echtgenote van de jacuzzi gebruik te maken, had hij ervoor gekozen om bier te drinken met zijn vrienden en zo troffen we hen aan. We zijn naar een onbeschrijfelijke tent geweest. Robert mocht pas binnen nadat hij zijn hemd had dichtgeknoopt. Er werd een kan bier besteld, er werd veel onzin verkocht, er waren veel mollige dames in te strakke outfit en er waren karaokeoptredens, die niet verkeerd waren. Mooie kennismaking met het Amerikaanse uitgaansleven.
De volgende morgen hadden we een eufemistisch gezegd zeer matig ontbijt, zodat we al vroeg op de fiets zaten. Het eerste stuk was rustig, gestopt bij een tentje waar Mexicanen fruit verkochten, en verder een route die vooral via de highway vlak langs de oceaan liep. Rond de middag gestopt bij een motorbikerestaurant. Veel gervaarlijk uitziende mannen met torso's waarin je een Ikeakast kwijt kon en armen zo dik als een fietsersbeen.
Het werd tijdens de tocht, we naderden de agglomeratie van LA, stervensdruk. Rechts naast ons een continue linie van geparkeerde caravans en motorhomes, veelal met complete weekendvierende gezinnen, (ze hebben hier maandag laborsday) en links van ons het razende verkeer, met regelmatig loeiende sirenes van ambulances en brandweer. Het was link fietsen, goed opletten voor openslaande deuren bijvoorbeeld.
Na een stop bij een gemeentelijk sportpark, waar we voor de zoveelste keer door een erg vriendelijke Amerikaan aan waterflesjes werden geholpen, kwamen we in de buurt van Santa Monica. Een honderden meters breed strand, waar een mooie fiets/wandelroute doorheen liep. Dankzij de navigators Bas en Els kwamen we in het hotel. Kleren gewassen, flesje wijn en bier (IPAbier, en dat gaat het maken in Nederland) gekocht en daarna naar een Italiaanse zaak, waar we werkelijk zeldzaam lekkere pizza's hebben gegeten met lekkere wijn.
En zo hebben we onze laatste echte fietsdag gehad. morgen fietsen we nog geen 20 km naar het vliegveld, waar we Gerhard zien, te vergelijken met de aankomst van de Tour op de Champs Elysee.
Na het sluiten van dit verslag, waarin we melding maakten van onze feestvierende buren, zijn Bas en Huub met deze lieden, die meer dronken dan deftig waren, op stap geweest. Een van hen, Robert, vierde zijn 51ste verjaardag en daarom had zijn vrouw een kamer, met jacuzzi, gehuurd in het complex waar wij sliepen. Maar in plaats van met zijn echtgenote van de jacuzzi gebruik te maken, had hij ervoor gekozen om bier te drinken met zijn vrienden en zo troffen we hen aan. We zijn naar een onbeschrijfelijke tent geweest. Robert mocht pas binnen nadat hij zijn hemd had dichtgeknoopt. Er werd een kan bier besteld, er werd veel onzin verkocht, er waren veel mollige dames in te strakke outfit en er waren karaokeoptredens, die niet verkeerd waren. Mooie kennismaking met het Amerikaanse uitgaansleven.
De volgende morgen hadden we een eufemistisch gezegd zeer matig ontbijt, zodat we al vroeg op de fiets zaten. Het eerste stuk was rustig, gestopt bij een tentje waar Mexicanen fruit verkochten, en verder een route die vooral via de highway vlak langs de oceaan liep. Rond de middag gestopt bij een motorbikerestaurant. Veel gervaarlijk uitziende mannen met torso's waarin je een Ikeakast kwijt kon en armen zo dik als een fietsersbeen.
Het werd tijdens de tocht, we naderden de agglomeratie van LA, stervensdruk. Rechts naast ons een continue linie van geparkeerde caravans en motorhomes, veelal met complete weekendvierende gezinnen, (ze hebben hier maandag laborsday) en links van ons het razende verkeer, met regelmatig loeiende sirenes van ambulances en brandweer. Het was link fietsen, goed opletten voor openslaande deuren bijvoorbeeld.
Na een stop bij een gemeentelijk sportpark, waar we voor de zoveelste keer door een erg vriendelijke Amerikaan aan waterflesjes werden geholpen, kwamen we in de buurt van Santa Monica. Een honderden meters breed strand, waar een mooie fiets/wandelroute doorheen liep. Dankzij de navigators Bas en Els kwamen we in het hotel. Kleren gewassen, flesje wijn en bier (IPAbier, en dat gaat het maken in Nederland) gekocht en daarna naar een Italiaanse zaak, waar we werkelijk zeldzaam lekkere pizza's hebben gegeten met lekkere wijn.
En zo hebben we onze laatste echte fietsdag gehad. morgen fietsen we nog geen 20 km naar het vliegveld, waar we Gerhard zien, te vergelijken met de aankomst van de Tour op de Champs Elysee.
-
01 September 2014 - 09:43
Leo Boersen:
Als ik de doorgegegeven hoogtemeters optel, kom ik aan 7.103 en de opgegeveen afstanden zijn 709 km. Daar moet nog bij dag drie- geen opgave afstand - , Santa Cruz - Montery, schat ik op 90 en Cambia- Pismo Beach idem. Is dus een totale afstand van 900 km pls nog naar het vliegeveld, 20 km en beetje gemist her en der, is toch zeker 950 km. Verbouwingen en klimmeters zijn ook altijd meer dan je denkt, dus die hoogtemeters zijn vast wel in totaal (minimaal) 7.500 meter en dat is toch alles bij elkaar weer een redelijk gelukte Alpe d'Huzes, zij het dat je daar deze denivellation doet in 120 km ( en op een dag). Gemiddeld 1,25% gradiënt, maar wel hoge score lekke banden, dus dat compenseert weer aardig en dan natuurlijk die maffe yanks in hun jacuzzie en de afwezigheid van andere fietsers- niet één keer in de verslagen gelezen dat jullie andere fietsers bent tegengekomen- en de Stille Oceaan als souffleur, een hele mooie tocht voorwaar!.
Was dit weekeinde in Parijs, en even binnen gelopen bij Mons. Prud'homme, de directeur van de Tour de France, die twee jaar geleden het startschot gaf voor de Alpe'd'Huzes. Even jullie prestaties doorgegeven en ik vroeg hem of hij die meneer nog herkende - liet hem foto zien van jullie in Californie- en hij zei onmiddelijk " Oui!". Die stond daar in zijn pak te klappen zei hij en toen zei ik ook "Oui!" Hij was dusdanig onder de indruk, dat hij overweegt een "Hors de competition"categorie te creëren voor jullie soort mensen en hij probeert op Schiphol aanwezig te zijn bij jullie terugkeer. Ik zelf kan dan helaas net niet, want ik heb dan mijn cusus "bandenplakken".
Ik hoor later wel meer.
-
01 September 2014 - 10:49
Gerard:
Beste Els, Bart en Huub,
Zeer genoten van jullie wederwaardigheden.
Ken het gebied goed en zou er graag bij geweest zijn.
Jammer ook dat we niet met zijn allen naar jullie Chemps Elaisies kunnen komen.
Behouden thuiskomst gewenst.
Gerard
-
01 September 2014 - 11:09
Yvo:
Hoi pa,
De thuisblijvers genieten volop mee van jullie avonturen. Ik lees dat jullie gisteren de bloemetjes weer buiten hebben gezet. Volgens mij ontbreekt het jullie - ondanks de minimale bagage - aan niets.
Alvast een fijne terugreis gewenst.
Liefs Yvo en de meiden -
03 September 2014 - 23:08
Marcel Bastiaans:
Wat een fantastisch avontuur. Alles zo beeldend beschreven en ook nog ondersteund door leuke en mooie foto's. Dank maatjes en tot gauw weerziens. Nog een heel fijne terugreis! Marcel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
